ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 |
امام از ریشة «أمّ ، یؤمّ ، إمامه» گرفته شده است و در کتب لغت به معنای پیشوا می باشد یعنی کسی که به او اقتدا می شود
ابن فارس در کتاب معجم مقاییس الغه درباره امام اینگونه می نویسد :
الإِمام: کلُّ من اقتُدِى به و قُدِّم فى الأمور. و النبىُّ صلى اللَّه علیه و سلم إمام الأئمة، و الخلیفة إِمام الرَّعیة، و القرآن إِمام المسلمین[1]
امام چیزی است که به او اقتدا می شود و در امور بر همه چیز مقدم می باشد پس نبی ص امام ائمه می باشد و خلیفه امام رعیه و قرآن امام مسلمین هست .
راغب اصفهانی در مفردات الفاظ قرآن می نویسد :
الْإِمَامُ: المؤتمّ به، إنسانا کأن یقتدى بقوله أو فعله، أو کتابا، أو غیر ذلک محقّا کان أو مبطلا، و جمعه: أَئِمَّة[2]
امام کسی است که به او اقتدا می شود مانند این است که در قول و فعل و کتابت و غیر این موارد به او اقتدا شود حال این امام حق باشد یا باطل و جمع امام ، ائمه می باشد .
بنابراین اگر به سائر کتب لغت هم مراجعه شود، همین معنا را برای امام مطرح کرده اند؛ پس امام کسی است که پیشوا و مردم به او اقتدا می کنند .
امامت از مفاهیم اضافه می باشد یعنی باید امام و مأموم باشد،تا امامت تحقق پیدا کند .
امام به دو قسم : مطلقو مقید تقسیم می شود .
امام مطلق به امامی گفته می شود که در تمام شئون مردم به او اقتدا کنند چه نماز باشد چه غیر آن و این طبعیت علی الاطلاق می باشد .
امام مقید به امامی گفته می شود که در برخی شئون از او تبعیت می شود مانند : امام جماعت که فقط مأمومین در نماز جماعت از او پیروی و تبعیت می کنند .
[1] ابن فارس، احمد بن فارس، معجم مقاییس اللغه - قم، چاپ: اول.ج1 ص28 .
[2] راغب اصفهانى، حسین بن محمد، مفردات ألفاظ القرآن - بیروت، چاپ: اول ،ص87 .